- φορτιό
- Στην αντοχή υλικών σημαίνει το σύνολο των εξωτερικών δυνάμεων που ασκούνται σε ένα κατασκευαστικό σύνολο (δοκός, πλάκα, γέφυρα, στέγη κλπ.). Τα φ. διακρίνονται καταρχήν σε μόνιμα και συμπτωματικά. Τα πρώτα αποτελούνται από το ίδιο το βάρος της κατασκευής και των σταθερών συμπληρωματικών κατασκευών και είναι επομένως αμετάβλητα. Τα δεύτερα προέρχονται είτε από φυσικούς παράγοντες (χιόνι, αέρας) είτε από τη λειτουργία για την οποία προορίζεται το έργο. Για παράδειγμα, για μια πλάκα οροφής είναι το μέγιστο βάρος το οποίο προβλέπεται για τα αντικείμενα και τα άτομα που θα βρεθούν σε αυτήν (στην περίπτωση αυτή και για κτίρια κατοικιών υπολογίζεται κατά κανόνα φ. από 150 έως 200 Kg/τ.μ.), για μια γέφυρα είναι το βάρος των μεγαλύτερων φ. που είναι δυνατόν να τη διατρέξουν (τρένα, φορτηγά οχήματα κλπ.).
Από το τελευταίο αυτό είδος φ. προέρχεται μια άλλη ταξινόμηση, απαραίτητη για τη μελέτη: το σταθερό και το κινητό φ. Στην τελευταία περίπτωση μελετώνται τα αποτελέσματα όχι μόνο του μεγέθους του φ. αλλά και κάθε προβλεπόμενης θέσης του. Ειδικοί μαθηματικοί υπολογισμοί επιτρέπουν τη χάραξη ενός διαγράμματος μεγίστων που δείχνει ποιες είναι οι συνθήκες διανομής του φ. που θα μπορούσαν να προκαλέσουν τη μέγιστη δυνατή καταπόνηση σε κάθε σημείο της κατασκευής. Ο έλεγχος αντοχής και ο υπολογισμός της κατασκευής εκτελούνται με βάση τη δυσμενέστερη για τη σταθερότητα του έργου συνθήκη.
* * *το, Ν(διαλ. τ.) βλ. φορτίο.
Dictionary of Greek. 2013.